၁။ တစ်ယောက်တည်းဖြစ်ရမှာ မကြောက်တော့ဘူး

တိတ်ဆိတ်ခြင်းတွေက ကိုယ့်ကို ပျင်းရိသွားအောင် မလုပ်နိုင်တော့ဘူး။ တစ်ယောက်ယောက် အနားမှာရှိမနေလို့လည်း ကြေကွဲမနေတော့ဘူး။ အထီးကျန်တာကို ကောင်းကောင်းနားလည်ပြီးနောက် တစ်ယောက်တည်းနေရတာလည်း ပျော်သွားတယ်။ အထီးကျန်တာနဲ့ တစ်ကိုယ်တော်ရှင်သန်နိုင်တာရဲ့ မတူညီတဲ့ သဘောတရားကို နားလည်လာပါတယ်။ ရည်းစားမရှိလို့ သူငယ်ချင်းတွေက စနောက်လည်း ဘာမှထွေထူးပြီး ခံစားမနေတော့ဘူး။

၂။ အကူညီတောင်းဖို့ ခဲယဉ်းလာတယ်

တစ်ယောက်တည်းပဲနေတယ်၊ ကိုယ်တစ်ယောက်တည်း လုပ်နိုင်တယ်လို့ ယုံကြည်လာတယ်။ အဲ့တာကြောင့်မို့လို့လည်း တစ်ခုခုဆို သူများကို အားကိုးမနေတော့ဘူး။ မဖြစ်မနေ အချိန်မှာသာ အကူအညီတောင်းတာ၊ အတော်များများကိုတော့ တစ်ယောက်တည်း ရအောင်လုပ်တတ်လာပြီ။

၃။ စားသောက်ဆိုင်တွေမှာ တစ်ယောက်တည်းစားတယ်

၄။ ပြဿနာတွေကို ကိုင်တွယ်တတ်လာတယ်

ကိုယ့်မှာ ပြဿနာတစ်ခုခု ဖြစ်လာပြီဆို တစ်ယောက်ယောက်ကို ဆွဲမသွင်းတော့ဘူး။ ကိုယ်တိုင် ရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းတယ်။ ကိုယ်ဟာ အရင်ကထက် ပိုပြီးတော်လာတယ် ကောင်းလာတယ်ဆိုတာကို သိတဲ့လူက တစ်ယောက်ပဲရှိတယ်ဆိုရင် အဲ့ဒီတစ်ယောက်က ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပါပဲ။

၅။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ချစ်တတ်လာတယ်

အားနာပြီး လိုက်လျောတာမျိုးတွေ မလုပ်တော့ဘူး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် တန်ဖိုးထားတဲ့အတွက် ကိုယ့်အတွက်ပဲ ဦးစားပေးတယ်။ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တယ်ဆိုတာက သူများကို ထိခိုက်စေတာမျိုးကိုခေါ်တာ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ချစ်တတ်လာတာကတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မထိခိုက်စေဘူး၊ ကိုယ့်ကိုလည်း မထိခိုက်စေဘူး။ ဘယ်အရာက ကိုယ့်ကို ပျော်ရွှင်အောင်လုပ်ပေးနိုင်မလဲ ဆိုတာကို သိလာတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပျော်အောင်ထားတတ်လာပါတယ်။